รีวิว นายยิ๊งเจ้าเก่า เกาเหลาเลือดหมู จุฬาซอย 9 ต้องแวะจริงๆ

นายยิ๊งเจ้าเก่า เกาเหลาเลือดหมู จุฬาซอย 9 มีดีตรงที่เปิดเช้า เกาเหลาก็ไม่เลวนะ หมูกรอบเจิดจ้ามาก คนแถวนี้นิยมกันมาก ขนาดบางคนเดินทางจาก ราม 2 มากินที่นี่กันเลย คิดดู มันต้องเด็ดแน่นอน

ใครบางคนคนนั้นมิใช่ใครอื่นหรอก ก็แอดมินเองนี่แหละ ที่อุตส่าห์นั่งรถเมล์ถ่อมากินที่นี่กันเลยทีเดียว ซึ่งมักจะเจาะจงที่ร้านนายยิ๊งเสมอเพราะอะไร?
ทำไมเดินทางไกลขนาดนั้นล่ะพ่อ? คำตอบที่ท่านอาจจะนึกไม่ถึงก็คือ เราเป็นคุณลุงผู้นอนหัวค่ำตื่นเช้ามาก ตีสี่คือตาสว่าง อาบน้ำเตรียมตัวออกไปทำงานนอกบ้านแล้ว นี่ขนาดเราทำงานอิสระนะ มีโน๊ตบุ๊คตัวเดียว เดินเข้าร้านกาแฟต่อไวไฟก็เริ่มทำงานได้เลย ทั้ง ๆ ที่อาชีพแบบนี้ควรอยู่บ้าน แต่มีคนบ้าคนหนึ่งที่อยู่บ้านไม่ได้ ต้องออกไปทำงานใกล ๆ โคตรบ้าเลยจริงเชียว แบบนี้แหละที่เขาเรียกว่า “คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก” ที่ทำงานโดยไม่ต้องเดินทางก็อยู่ในห้องแท้ ๆ แต่กลับโง่ถ่อสังขารเสียเงินไปกินข้าวและทำงานนอกบ้าน
ความจริงแล้วถ้าไม่มองความไกลนะ การเดินทางจากรามสองมาแถวสามย่านก็โคตรสะดวกเลย เพราะคุณสามารถนั่งรถเมล์สาย 46 คันเดียว รวดเดียวถึงเลย แถมเวลาตีสี่ตีห้า ถนนและคนยังโล่งอยู่ จึงไม่ทรมานมากนัก

กลับมาที่ นายยิ๊งเจ้าเก่า เกาเหลาเลือดหมู จุฬาซอย 9 มีอะไรดี ถึงมัดใจใครบางคน?

ต้องยอมรับว่าที่นี่ในช่วงเช้าตรู่นะ โต๊ะมีคนมานั่งไม่ขาดสายจริง ๆ แม้จะไม่แออัดเท่า “โจ๊กสามย่าน” ที่ตั้งไกล้ ๆ กัน แต่ก็จัดว่าได้รับความนิยมอยู่ เพราะแบบนี้แหละที่แอดมินชอบ เนื่องจากมันไม่ต้องไปแออัดกับใคร ถ้าให้เลือกสักร้านในย่านนี้สำหรับอาหารเช้า ก็ต้อง เกาเหลานายยิ้ง นี่แหละ เพราะคนไม่เยอะ ไม่แออัดครับ

มีอะไรที่จัดว่าเด็ด? สำหรับเรานะ เรามักจะสั่ง “เกาเหลา + ข้าวเปล่า” เป็นประจำทุกครั้ง (โดยคนอื่นก็สั่งเมนูนี้เหมือนกันทุกโต๊ะเลย” ความเด็ดของเกาเหลาร้านนี้มีอะไร? จะว่าไปก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรหรอก ก็พื้น ๆ ตามมาตรฐานของเกาเหลา โดยน้ำซุปของที่นี่มีความขุ่นจากหมูและเครื่องต้มของเขาครับ ไม่ได้ใสแจ๋วแบบเจ้าอื่น นี่คงเป็นเสน่ห์กระมัง รสขาติน้ำซุปก็มีรสดีแล้วนะครับ แอดมินไม่ได้ปรุงเลย แต่จะเอาพริก น้ำตาล น้ำปลา ใส่ในถ้วยเล็ก ๆ แทน แบ่งน้ำซุปลงไปใส่ด้วย ก็จะเป็นน้ำจิ้มเอาไว้จิ้มเนื้อเพื่อเพิ่มรสชาติให้แตกต่าง สำหรับเรานะ เราไม่เคยปรุงเลย ไม่ว่าจะกินอะไรก็ตาม กินตามรสมือของเชฟโดยดุษฎี ไม่คิดปรุงแต่งอะไรเพิ่ม การกินอาหารถือเป็นการเรียนรู้ศิลปะของคนอื่น เขาต้องมีดีพอ มีอีโก้ และมีประสบการณ์มากพอแหละ ถึงได้เปิดร้านแล้วมีคนมากินเป็นประจำ คุณว่ามั้ย ฉะนั้นอย่าปรุง ถ้าคุณปรุงจะถือว่า “ดูถูก” ฝีมือเชฟ (ปล. นี่เป็นความเห็นส่วนตัวนะ คุณจะเลือกปรุงก่อนชิม ก็เป็นสิทธิของคุณนะจ๊ะ)

เครื่องของเกาเหลา ก็จะมีหมูสด เครื่องในทุกภาคส่วน มีเลือดก้อนให้ด้วย แถมหมูกรอบด้วยนะ

วันนี้แอดมินสั่งเพิ่มอีกเมนู นั่นคือ “บะหมี่หมูกรอบ” ที่เคยกินมาก่อนแล้วครั้งหนึ่ง พอคราวนี้ตัวใจจะเก็บภาพเพื่อเขียนบทความจึงยอมอ้วน สั่งเมนูนี้อีกครั้งก็แล้วกัน

สารภาพว่าครั้งนี้ได้ภาพของหมูกรอบไม่สวยนัก สู้ครั้งที่แล้วไม่ได้

นี่คือบะหมี่หมูกรอบของวันนี้

เห็นความต่างกันเลยเนอะ รอบนี้ชิ้นเล็กกว่าเดิม เอ…หรือว่าครั้งที่แล้วเราสั่งหมูแดงด้วย?
แล้วรสชาติบะหมี่หมูกรอบเป็นไง? บอกเลยว่าบะหมี่นั้น “เค็มเกินไปนิด” แต่เมื่อกินคู่กันกับ “หมูกรอบ” ไม่ได้ปรุงรสอะไรเลย ก็ถือว่า “เข้ากันพอได้” อย่างน้อยก็ดีกว่ากินบะหมี่เพียว ๆ ที่เค็มเกิน การกินคู่คอมบิเนชั่นก็ช่วยลดความเค็มของบะหมี่และเพิ่มรสชาติให้หมูกรอบด้วยครับ
แต่โดยส่วนตัวนะ ถ้ามาครั้งหน้าเราขอสั่งแค่เกาเหลาข้าวเปล่าก็พอแล้ว เพราะคุณดูสิ หมูกรอบให้แคลอรี่และไขมันคอเลสเตอรอลมากแค่ไหน นี่ถ้าแอดมินไม่คิดจะเอาภาพมาเขียนคอนเทนต์นะ ไม่ได้สั่งแน่นอน เพราะมันเกินกว่าลิมิตที่คนรุ่นลุงจะกินได้ครับ

นี่แหละครับมื้อเช้าที่เราชอบกินเป็นประจำ มักจะเป็นอาหารที่ร้อน ๆ มีน้ำซุปให้ซด (แหมเรื่องมากจริง ๆ เลยเชียว) การได้กินอะไรร้อน ๆ ก็ช่วยให้มีพลังในการทำงาน มีความคิดสร้างสรรค์ ได้แรงบันดาลใจในการเขียนบทความมากขึ้นครับ

แนะนำนะ ถ้าใครอยู่แถวนี้ก็มาแวะชิมได้ ร้านนายยิ๊งเจ้าเก่า เกาเหลาเลือดหมู จุฬาซอย 9 เปิดเช้ามาก ๆ

บทความคล้ายกันที่ท่านอาจสนใจ

• ที่ Lawson โอเด้ง คือ ของเด็ด เป็นมื้อเช้าที่อบอุ่น