รีวิวตำผลไม้ + ผัดหมี่โคราช+บรรยากาศร้านอาหารภูธารากรีนปาร์ค

นั่งกินอาหารที่ชั้นสองท่ามกลางบรรยากาศลมทุ่งเย็น ๆ ในช่วงกลางเดือนธันวาคม ตำผลไม้รสมือดีตามมาตรฐาน กินเพลินตามเคย ผัดหมี่โคราชหวาน ๆ เปรี้ยว ๆ เป็นการแวะพักรถ/กินข้าวที่ดีต่อใจมากครับ

ภูธารากรีนปาร์ค ที่นี่ผมเคยผ่านมาแวะพักค้างคืนมาแล้วครั้งหนึ่ง ซึ่งบอกเลยว่าที่พักของที่นี่ราคาหลักพันขึ้นไปนะครับซึ่งเขาก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกที่หรูหราเลยล่ะ(ห้องที่ผมเคยพักมีอ่างอาบน้ำแบบจากุชชี่ด้วยนะครับ ราคาคืนละพันห้านะถ้าจำไม่ผิด) จึงจำได้ว่าบรรยากาศดี มีร้านอาหารชั้นสองด้วย พอเปิด Google maps เห็นโชว์ จึงตัดสินใจปักหมุดนำทางทันที

ความคาดหวังก็คือ ได้นั่งกินมื้อเที่ยงที่ชั้นสอง (ชั้นล่างเป็นร้านกาแฟ)รับลมเย็น ๆ กินเพลิน ๆ ดื่มด่ำบรรยากาศสักพักก่อนเดินทางต่อ พอเลี้ยวเข้า ก็มีพนักงานเฝ้าทางเข้า ออกมาต้อนรับและชี้ชวนที่จอดรถ แล้วผมก็เดินไปหาร้านอาหารทันทีเพราะคุ้นเคยสถานที่มาก่อน เมื่อเด็กเสิร์ฟเดินมาต้อนรับ ผมก็บอกว่าขอนั่งชั้นสอง

วันนี้โต๊ะว่างมาก เพราะเป็นวันธรรมดาครับ เปิดเมนูดู ราคาหลักร้อยขึ้นนะ บางอย่างสามร้อยขึ้นเลย

สั่งผัดหมี่โคราชแล้วก็ตำผลไม้ สนนราคาอย่างละ 120 บาท

ผัดหมี่โคราช แฉะ ๆ (ฉ่ำ ๆ?) หวาน ๆ เปรี้ยว ๆ หมูสดสไลซ์บาง ๆ ออกมัน ๆ เคี้ยวเพลินได้รสชาติ ปริมาณให้มาไม่มากนัก รวบม้วนเข้าปากไม่กี่คำก็หมดแล้ว รสชาติโดยรวมก็เป็นไปตามมาตรฐานของหมี่โคราช(ละมั้ง)

ตำผลไม้ ใส่กะปิ เปรี้ยว ๆ เค็ม ๆ หอมกะปิบาง ๆ ชอบกุ้งแห้งนะ เคี้ยวเพลินดี ไปได้สวยกับน้ำซอสส้มตำ ออกเค็ม มัน ๆ หวาน ๆ เผ็ดเพดานปากเล็กน้อยเพราะเขาตำด้วยพริกแห้ง เรียกว่าลงตัวไม่น้อย ได้ทุกรสเลย พอจัดการกวาดเก็บอะไร ๆ หมดเกลี้ยงแล้วก็จะเหลือเพียงมะนาวผ่าซีก ด้วยความที่ยังคงติดลมกับรสชาติเค็ม มัน ๆ เผ็ด ๆ เลยใช้ช้อน(ที่ก้านแข็งดี)บี้เนื้อมะนาวเพื่อคั้นเอาน้ำออกมา น้ำมะนาวเปรี้ยว ๆ ลงไปรวมกับน้ำส้มตำนัว ๆ ก็อร่อยไม่น้อย(หลายคนเคยทำแบบนี้เชื่อสิ) เป็นความอ้อยอิ่งในการกินที่เพลิดเพลินไม่น้อย ผมใช้เวลาพิมพ์บทความนี้ไป ใช้ช้อนตักน้ำส้มตำเข้าปากไป เอาซะแทบแห้ง (แต่ก็เหลืออยู่บ้างพอดูไม่ตะกละเกินไป)

นั่งรับลมทุ่งเย็น ๆ ในกลางเดือนธันวาคม
นั่งฟังคนรวยอวดว่ามีที่ทางหลายสิบล้าน ก็เพลินดี

น่าแปลกอีกอย่าง เมื่อเช้าตอนกินข้าวเช้ามืด ก็ได้ยินเพลงไดอารี่สีแดงของพี่แหวน มาตอนเที่ยงก็ได้ยินอีกรอบ ช่างบังเอิญเสียเหลือเกิน แต่พอมาคิดดูอีกที คงเป็นการซื้อลิขสิทธิ์เพลงที่เป็นแพ็คเกจเพลงดังในอดีตมามากกว่า

ด้วยเจตนาของการมาที่นี่ก็คือ ได้บรรยากาศเย็น ๆ นั่งสบาย ที่ชั้นสอง อาหารรสชาติธรรมดา ๆ ก็อร่อยขึ้นมาได้ รู้สึกอิ่มเอมกับอาหารและบรรยากาศ ดังนั้นการแวะกินมื้อเที่ยงที่ภูธารากรีนปาร์ค จึงเป็นการตัดสินใจที่ดีเลยครับ ให้คะแนนเต็มกับตัวเอง

ระหว่าง เดินไปที่จอดรถ แวะถ่ายรูปสวย ๆ มาฝากด้วย

ผมว่าการที่เราได้แวะหาร้านอาหารข้างทางกินอร่อยๆบรรยากาศดีๆก็ทำให้การเดินทางของเรานั้นมันมีความสุขและก็เป็นความรื่นรมย์โดยที่ไม่ต้องบังคับตัวเองให้ตะบี้ตะบันเหยียบเพื่อให้ถึงที่หมายสร้างความเครียดเหน็ดเหนื่อยและก็เบื่อมากเกินไปครับ การขับไปเรื่อย ๆ กินลมชมวิวข้างทางจึงเป็นการลดความกดดันได้เยอะ และทำให้การเดินทางที่จำเป็นต้องทำประจำมันมีชีวิตชีวามากขึ้นครับ

บทความคล้ายกันที่ท่านอาจสนใจ

• เที่ยวกรุงเทพตรงไหน ให้ได้ฟีลเหมือนไปเที่ยวเมืองนอก?