ผมถูกดึงดูดให้เข้ามาเดินเที่ยวสกายวอล์คภูเลิศเพราะความสงสัยอยากรู้อยากเห็นจากป้ายริมทาง ด้วยความที่ตอนนั้นประมาณเที่ยง หิวข้าวมาก จากความทรงจำเกี่ยวกับที่เที่ยวแบบนี้จะมีร้านอาหารอร่อย ๆ คาเฟ่หรู ๆ จึงคาดหวังกับสถานที่สไตล์นี้มาก
ตอนที่ขับรถเห็นป้ายเป็นระยะ ๆ ก็รู้สึกน่าสนใจ ยิ่งพอใกล้ ๆ ก็พยายามมองหานะ มันอยู่ตรงไหนวะ? ทำไมป้ายบอกว่าอีกไม่กี่ร้อยเมตรแล้วเรายังมองไม่เห็น? จึงเกิดความคาดหวังว่า มันอาจจะดี พอเลี้ยวเข้าไป บริเวณปากทางออกแบบได้ดูอลังการไม่น้อยนะ เกิดจินตนาการว่าข้างในมันต้องดีแน่ ๆ
- จองที่พักกับ Agoda
- ส่วนลดสูงสุด 99% พร้อมคูปองลดสูงสุด 2,100 บาท ที่ Traveloka
- ลูกค้าใหม่ลด 8% โรงแรมราคาคุ้มๆ เริ่มต้น 111 บาท เท่านั้น พร้อมส่วนลดโรงแรม และเที่ยวบินอีก 999 บาท 7-11 พ.ย. 65 เท่านั้น ที่ Trip.com
จึงลองขับรถเข้าไปสอบถามพนักงานที่ช่องจ่ายเงิน เขาบอกว่ามีทุกอย่างที่ผมต้องการ แต่ผมก็ยังลังเลเพราะเห็นบรรยากาศของที่นี่ดูแห้งแล้งชอบกล แต่ไหน ๆ ก็ผ่านเข้ามาแล้ว จึงจ่ายเงินค่าตั๋วเข้าไป
ขับผ่านร้านอาหารก่อนเลย พบว่า เพิงร้านอาหารริมทางชัด ๆ ดูไม่เหมือนสถานที่เที่ยวแบบเก็บเงินหลักร้อยเลยครับ มีก๋วยเตี๋ยว ข้าวมันไก่ ผัดกระเพรา ที่เป็นเบสิคของร้านข้างทางทั่วไป ที่นั่งก็เอาง่าย ๆ ตามแบบฉบับ มันทำให้ผมคิดไปเองว่า หรืออาจจะเป็นพื้นที่เปิดให้เช่า? เท่านั้น พอเห็นเมนูก็ไม่ได้กินหรอกครับ ผมตัดสินใจผ่านไปยังสกายวอล์ค
สกายวอล์คเขาค้อภูเลิศ – Skywalk Khaokho PHULERD เป็นทางเดินประดิษฐ์ยกสูงขึ้นจากพื้นไปแบบโล้น ๆ มีแผ่นกระจกให้หวาดเสียวเล็กน้อย นี่ก็ต่างจากที่อื่นที่เขาจะมีธีมตกแต่งสวยงาม แต่ที่นี่(ผมคิด/เข้าใจไปเองนะ)ทำไมมันดูแห้ง ๆ ประดิษฐ์แบบไม่ลงตัวแบบนี้หว่า
คุณลองดูภาพนะครับ ถ้าคุณเคยเดินสกายวอล์คที่อื่นเขาจะทำทางเดินเชื่อมอยู่เหนือต้นไม้(หรือระหว่างต้นไม้) ให้เราเดินตามทางที่แทรกไปในป่าต้นไม้มีหลายทางแยกสองสามทาง ให้เราได้เพลิดเพลินกับธรรมชาติ นั่นคือความประทับใจกับ Skywalk ที่เคยเจอ แต่ที่นี่ไม่ใช่เลย เหมือนตัด Skywalk สั้น ๆ ไม่กี่เมตร ยกมาตั้งกลางแจ้งแบบโล้น ๆ ในสถานที่ที่ร้อนและแห้งแล้ง (เพราะผมเข้าไปใช้บริการตอนเที่ยง ๆ พอดี ถือเป็นความผิดพลาดของผมเอง) มันไม่โรแมนติกอะไรเลย นอกจากความร้อนและแล้ง ถ้าจะให้ดีแนะนำมาเดินตอนเย็น ๆ อาจจะโรเมนติกและประทับใจมากกว่าครับ
ผมเดินบนสกายวอล์ครอบเดียวก็พอแล้ว ไม่ไหว ไม่มีอะไรเลย พยายามถ่ายภาพวิวภูเขารายรอบให้ได้มากที่สุด เผื่อเอาไปทำอะไรอย่างอื่นได้ เออ..นี่นี่เขาให้ใส่ถุงผ้าหุ้มรองเท้าด้วยนะ เขาบอกว่ามันช่วยกันไม่ให้รองเท้าไปขูดกระจกเป็นรอย
ระหว่างทางก็มีการประดับด้วยกิ่งไม้แห้งพ่นสี ซากุระชมพูปลอม มีหย่อมดอกไม้ที่กำลังปลูก ดูแล้วเหมือนว่า ถ้าไม่เพิ่งทำ ก็เป็นการจัดแบบลวก ๆ ก้ว่าได้อยู่นะ (แต่ทั้งนี้ คุณจะไม่มีข้อกังขากับมันเลย ถ้ามาช่วงเย็น ๆ นะ ทุกอย่างจะไม่ถูกเปิดเผยให้คุณเห็นแบบเรียล ๆ อย่างนี้แน่ บรรยากาศน่าจะดีกว่า)
เดินลงไปยังคาเฟ่ ผมคิดว่าต้องใช้คูปอง 20 บาท ที่เขาให้มานั้นให้คุ้ม เพราะร้อยบาทกับการเดินบนสกายวอล์คโง่ ๆ นั้นมันไม่คุ้มแน่ จึงต้องเข้าไปสั่งเครื่องดื่มสักอย่าง แน่นอนว่าการจะเอาคูปองไปแลกน้ำเลยมันก็ดูแย่ไปหน่อย(นี่ไงความหน้าบางของมนุษย์ที่ถูกคำนวณมาแล้ว) ผมก็ต้องซื้ออะไรที่แพงกว่าสักนิด จะได้ไม่ดูหน้าด้าน จึงซื้อโกโก้ร้อน ซึ่งต้องจ่ายเพิ่มไปอีก 35 บาท ราคาของเครื่องดื่มก็ไม่ได้ฟันอะไรนะครับ เขาก็เข้าใจมู้ดของลูกค้าอยู่บ้าง
ออกจากคาเฟ่เล็ก ๆ แห่งนั้น (ซึ่งไม่ต่างจากร้านกาแฟมือสมัครเล่นข้างทางทั่วไป) ผมก็เดินไปยังรถแล้วขับออกไปเลย ออกไปหาร้านอาหารหาของกินตามทางข้างหน้าต่อไป
ก็ถือเป็นข้อมูลที่มาจากคนที่ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่นะครับ ก็อาจจะเป็นการมาเที่ยวผิดเวลาของผมเองนะ แนะนำให้คุณมาตอนเย็น ๆ น่าจะดีกว่านะ อย่ามาตอนกลางวันแดดร้อน ๆ เลย เดี๋ยวจะรู้สึกไม่คุ้มเหมือนผม ทางที่ดีก็หาอะไรกินมาก่อนก็จะดีมากอย่ามาฝากท้องกับที่นี่(หรืออย่าคาดหวังว่ามันจะเป็นคาเฟ่หรู ๆ เหมือนที่อื่นนะ)
บทความคล้ายกันที่ท่านอาจสนใจ